Szafir- czy wiesz że...?

Kamień ten, podobnie jak rubin, jest odmianą korundu. Jego nazwa pochodzi zarówno od arabskiego safir, jak i greckiego sappheiros, co odnosi się do hebrajskiej Sepher – księgi, i sappir – niebieskiego kamienia. Z Biblii (Ezechiel 1, 26) dowiadujemy się, że: „powyżej firmamentu ponad ich głowami było coś na kształt tronu, na podobieństwo szafirowego tronu; a na nim siedziała postać na podobieństwo człowieka”. Istnieje przypuszczenie, że Tablice Praw, spisane ręką Boga i dostarczone Mojżeszowi, to szafirowe kamienie. Według przekazów żydowskich i muzułmańskich, słynna Pieczęć Salomona została wykonana z szafiru. Ale ten bezcenny kamień był czczony nie tylko przez Żydów. Persowie także go niezwykle poważali. Przypisywali mu moce nieśmiertelności i wiecznej młodości. Bliżej naszej współczesności, na początku XIII wieku, papież Innocenty II, który miał złą sławę z powodu krucjaty przeciw Albigensom, wydał dekret nakazujący, że biskupi powinni nosić szafiry na palcach, żeby chroniły ich przed złymi wpływami. Czterysta lat później papież Grzegorz XV oficjalnie uczynił szafir kamieniem kardynałów. Oprócz tego, że klejnot ten sprzyja szlachetności serca i umysłu, dobremu zachowaniu, wartościom moralnym , dodaje odwagi. Szafir ma także zdolność odpędzania złych duchów lub oddalania magicznych zaklęć. Ponieważ zawsze miał wszelkie właściwości kamienia magicznego, uważano, że może wyleczyć praktycznie ze wszystkiego.